Ziele dziurawca (intrakt) – Herba Hyperici Intractum 100 ml
Działanie:
Zalecany
w fitoterapii chorób układu nerwowego. Wyciągi alkoholowe i ekstrakty
suche z dziurawca zawierające hiperycynę, ksantony i floroglucyny działają przeciwdepresyjnie i uspokajająco. Poprawiają samopoczucie, wzmacniają, uodparniają na stres, działają adaptogennie.
Uprawniają procesy uczenia się i zapamiętywania oraz odtwarzania
informacji. Przywracają chęć do życia. Dodatkowo poprawiają trawienie i
pobudzają przemianę materii. Działanie jest odczuwalne po dłuższym i
regularnym zażywaniu preparatów dziurawca. Hiperycyna jest inhibitorem
monoaminooksydazy (MAO).
Dziurawiec
działa przeciwdepresyjnie również poprzez hamowanie wchłaniania
zwrotnego dopaminy, serotoniny, kwasu gamma-aminomasłowego GABA,
glutaminianu i noradrenaliny. Niewątpliwie podnosząc stężenie tych
mediatorów dziurawiec wyzwala zadowolenie, radość i euforię.
Składniki czynne dziurawca działają rozkurczowo
na mięśnie gładkie układu pokarmowego, żółciopędnie, żółciotwórczo,
lekko ściągająco, antyseptycznie i przeciwdepresyjnie.
Hiperycyna wykazuje wpływ antywirusowy, dlatego wyciągi olejowe i spirytusowe zalecane są w terapii wirusowego zapalenia wątroby.
Hiperycyna zwiększa wrażliwość skóry na promienie UV, co w umiejętny sposób może być wykorzystane
w leczeniu łuszczycy, trądziku i bielactwa. Alkoholowe i olejowe
ekstrakty z kwiatów dziurawca pobudzają hemopoezę.
F. Eckstein i S. Flamm (1933 r.) opisali wpływ preparatów dziurawcowych na gospodarkę hormonów płciowych u kobiet i zalecali stosowanie ich w leczeniu zaburzeń miesiączkowania.
Bohn opisał właściwości przeciwnerwicowe i uspokajające dziurawca.
Wskazaniami do stosowania wyciągów z dziurawca są:
schorzenia żołądka, nieżyt jelit, dolegliwości ze strony wątroby po
usunięciu pęcherzyka żółciowego, kamica żółciowa, dyskinezy układu
żółciowego.
Zewnętrznie do leczenia ran (nalewka, sok), owrzodzeń i oparzeń (wyciąg olejowy).
Alkoholowe
i olejowe wyciągi z dziurawca pobudzają regenerację tkanki łącznej i
nabłonkowej, co opisał znany fitoterapeuta H. Leclerc (1935 r.).